Kalemimden Anlam Kargaşası

       İnsanlar, kimse onlara dünyaya gelip gelmek istemediklerini sormaz. Ebeveynlerine muhtaçtırlar, daha sonra ayağa kalkar, yemek yer, yürür, konuşur, öğrenir ve birey olurlar. Üzülürler, kızarlar, darılırlar, kavga ederler, vururlar, okşarlar, öldürürler ve severler. Bu sevgi karşı cinse ise evlenirler ve bir çok sıkıntı ve mutluluk yaşadıkları bu dünyaya yine dünyaya gelip gelmek istemediğini sormadan bir insan daha meydana getirirler. Sizce bu ne kadar doğrudur, bunda hak adalet var mıdır? Tamam diyelim bu doğanın kanunu.

       Peki hayatta bize ve sevdiklerimize fiziksel ve ruhsal zarar vermek isteyen insanlara kızarız. Neden? Bilmiyoruz sadece bize zarar geldiği için, dünyaya getirdiğimiz o insana zarar geldiği için. Peki neden zarar görmesine izin veriyorsun? Bilmiyorum. O zaman dünyaya getirme. Getireceksen ölene kadar koru. Peki ölene kadar korumak mümkün mü? Hayır.

       Kısacası doğanın kanunu böyle kısır döngü şeklinde döner gider bizede bu anlam kargaşasında haklıyı haksızı, doğruyu yanlışı, namusluyu namussuzu konuşarak yaşamaya çalışmak düşer.

       Hayatta zaten herşey anlamsız onları anlamlı yapan insanın kendisidir. Bu yüzden hayat anlamsız diyerek işten kurtulmak daha da anlamsız.