İç rahatlamasının verdiği huzurun, kendimdeki yansıyışlarını her yerde görür gibiyim. İnsan bazen kurallara göre değilde, içinden geleni faaliyetlerine döktüğünde rahatlıyor. Kendim çaldığım o son bitiş düdüğü yine kendimi rahatlattı. Beynime ve sinir hücrelerime yaptığım bu jest kimine göre doğru olmasada sonuç olarak daha iyiyim. Keyfini çıkarıyorum...
"İnsan bazen gerçekten de bencil olmalıymış" cümlesi ise kendime edindiğim yeni ders oldu. Şimdi ise daha iyiyim. Rahatım, her zamanki gibi ukalayım, davranışlarımdan duydukları rahatsızlıklardan mutlu olabiliyorum. Kendimce, kendimle yaptığım savaşı kazandım gibi...
Her makalemde olduğu gibi sizlere tavsiyem ise, sonucu her ne olacaksa olsun, her pahasına doğruysa doğru, yanlışsa yanlış... İçiniz nasıl rahatlamak istiyorsa öyle davranın.
Bırakın ucuz aşk oyunlarınıza sinir hücreleriniz karar versin...
Selametle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder